وین ویلیامز، رالف (۱۸۷۲ـ۱۹۵۸)

رالف وُئَن ویلیامز Ralph Vaughan Williams
زادروز	داون اِمپنی، گلاسترشر۱۸۷۲م
درگذشت	۱۹۵۸م
ملیت	انگلیسی
تحصیلات و محل تحصیل	مدرسۀ چارترهاوس و کالج ترینیتیِ، کیمبریج کالج سلطنتی موسیقی لندن
شغل و تخصص اصلی	آهنگ‌ساز
آثار	فانتازیا برمبنای تِمی از تامس تالیس (۱۹۱۰) برای ارکستر، اپرای سِر جان عاشق (۱۹۲۹) از میان منطقۀ ناشناخته
گروه مقاله	موسیقی

وُئَن ویلیامز، رالف (۱۸۷۲ـ۱۹۵۸)(Vaughan Williams, Ralph)

رالف وین ویلیامز

آهنگ‌ساز انگلیسی. سبک او تونال بود و اغلب به‌سبب استفاده از تِم‌های محلی و عامیانه رنگ‌و‌بوی روستاهای انگلیسی را داشت. ازجمله آثار اوست: فانتازیا برمبنای تِمی از تامس تالیس (۱۹۱۰) برای ارکستر، اپرای سِر جان عاشق (۱۹۲۹)، بازسازی ترانۀ الیزابتی «گرین‌اسلیوز»، و نُه سمفونی (۱۹۰۹ـ۱۹۵۷). وئن ویلیامز در داون اِمپنی، گلاسترشر، به‌دنیا آمد و پسر یک واعظ روحانی بود. از ۱۸۸۷ تا ۱۸۹۰ در مدرسۀ چارترهاوس و از ۱۸۲۹ تا ۱۸۹۵ در کالج ترینیتیِ، کیمبریج، تحصیل کرد، و سال‌های بین آن را به تحصیل در کالج سلطنتی موسیقی لندن گذراند. در ۱۹۰۴ به انجمن ترانۀ محلی (تأسیس ۱۸۹۸) پیوست و فعالانه مشارکت خود را در بهبود و بررسی نغمه‌های قدیمی روستایی آغاز کرد، و در نورفوک به گردآوری برخی از آن‌ها پرداخت؛ در ۱۹۳۲ این انجمن با انجمن رقص محلی انگلیسی ادغام شد و انجمن رقص و آواز محلی انگلیسی را پدید آورد، که وئن ویلیامز ریاست آن را برعهده گرفت. نخستین موفقیت فراگیر او با از میان منطقۀ ناشناخته در جشنوارۀ لیدز ۱۹۰۷ به‌دست‌آمد و پس از آن در ۱۹۰۹ نوبت به نخستین ساخته‌های بزرگ و شاخص او، اوورتور زنبورها، دورۀ ترانۀ بر پرتگاه وِنلاک، و یک سمفونی دریایی (اولین سمفونی‌ای که در سراسر آن کُر به‌کار رفته بود) رسید. وئن ویلیامز در جنگ جهانی اول در مقدونیه، فرانسه، سرباز بود و بعد به درجۀ افسری رسید. بعد از جنگ استاد آهنگ‌سازی کالج سلطنتی موسیقی شد. سنّت پاستورال انگلیسی در سمفونی سوم (۱۹۲۱) او بار دیگر به‌کار رفت و منبع الهام کمال‌گرایانه و روشن‌بینانۀ وی در آثار مذهبی‌ای همچون مس در سل مینور، سانکتا چیویتاس، و بِنِدیچیته نوسازی شد. دو سمفونی مشهورش، شماره‌های ۴ و ۵، در ۱۹۳۴ و ۱۹۴۳ ساخته‌ شدند؛ چهار سمفونی آخر دنبالۀ کندوکاو روحی آهنگ‌ساز برشمرده می‌شدند، که در سلوک زائر آغاز شده بود. هرچند ساخته‌های وئن ویلیامز به‌سبب استفاده از ملودی‌های محلی، یا دست‌کم جنبه‌های تغزلی و اغلب سرمشق‌وار این‌گونه ملودی‌ها، معمولاً تا حد زیادی در زمرۀ آثار شبانی قرار می‌گیرند، او از پیشرفت‌های موسیقایی معاصر نیز آگاه بود و در آثار آخر خود اغلب مقدار بیشتری نامطبوع وارد کار می‌کرد.

 

---