برهان الدین خلیل الله

برهان الدین خلیل الله;
زادروز	کرمان ۷۷۵ ق;
درگذشت	دکن ۸۶۰ق
ملیت	ایرانی
شغل و تخصص اصلی	صوفی
لقب	شاه برهان الدین

بُرهانُ‌الدّین خَلیلُ‌الله (کرمان ۷۷۵ ـ دکن ۸۶۰ق)

(معروف به شاه برهان‌الدین) از مشایخ صوفیه. فرزند شاه نعمت‌الله ولی و نخستین پیشوای سلسلۀ نعمت‌اللهیّه (پس از نامیده‌شدن این سلسله به این نام خاص) بود. برهان‌الدین که تنها فرزند پدر بود، در ۷۷۵ق در کوه بنانِ کرمان به‌دنیا آمد. در خدمت ارادتمندان پدر، به تحصیل علوم رسمی پرداخت و در تصوّف نیز، تحت نظر پدر بود. پس از فوت نعمت‌الله، برهان‌الدین در ۵۹سالگی، بر مسند پدر قرار گرفت و به ترویج طریقت نعمت‌اللهیه پرداخت. در این مدت، با شاهرخ گورکانی روابط حسنه داشت و حتّی مدّتی طولانی، در هرات در کنار او بود. فرزندش نورالله را به دکن فرستاد و پس از چندی، خود به همراه دو فرزند دیگرش، محبّ‌الدین حبیب‌الله و حبیب‌الدین محبّ‌الله، به آن سرزمین کوچید. سلطان بهمن دکنی و برخی از راجه‌های هند، درشمار ارادتمندان او بوده‌اند. پس از او، فرزندش حبیب‌الدین محبّ‌الله به خلافت او رسید. از برهان‌الدین برعکس پدر که در نویسندگی دستی توانا داشت، اثر قابل توجّهی باقی نمانده است.