توالی سنجی
تَوالی‌سنجی (seriation)
در باستان‌شناسی، یکی از شیوه‌های سال‌یابی نسبی[۱]. در این شیوه، دست‌ساخت‌ها بر طبق شهرت و محبوبیت نسبی خود و براساس نوعی توالی زمانی مرتب می‌شوند. توالی‌سنجی زمینه‌ای[۲] در پایان قرن ۱۹ و با پیش‌گامی فلیندرز پیتری[۳] در دیوسپولیس پاروا[۴]ی مصر آغاز شد. در این روش مراحل تولید براساس شکل دست‌ساخت برآورد می‌شوند. تغییرات تحولی احتمالاً بر پیشرفت‌های فنی دلالت می‌کنند. در توالی‌سنجی بسامدی[۵] به تغییرات تدریجی در بسامد ویژگی‌های سبک‌شناختی سفالین توجه می‌شود. گونه‌شناسی[۶] در توالی‌سنجی عبارت است از تنظیم روشمند دست‌ساخت‌ها از حیث انواع آن‌ها و براساس ویژگی‌های مشترکشان. این نظم متوالی نمایشگر تغییر یک شکل نسبت به شکل دیگر در طول زمان است.