حاکمیت قانون
حاکمیّت قانون
آموزه‌ای که به‌موجب آن هیچ‌کس، هرچند قدرتمند، برتر از قانون نیست. از این اصل اغلب برای توجیه تفکیک قوۀ مقننه از قوۀ قضائیه استفاده می‌شود. اصل حاکمیت قانون می‌تواند در ممنوع‌کردن استفادۀ خودسرانۀ حکمرانان از قدرت و نیز برای توسعه و ارتقای حقوق بشر براساس قانون به‌کار رود. براساس این اصل، قانون بالاترین مرجع است و همۀ شهروندان ازجمله اعضای حکومت، به تساوی تابع قانون هستند و به‌همان درجه از حق حمایت قانونی برخوردارند. به‌موجب اصول نوزدهم و بیستم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، مردم ایران از هر قوم و قبیله که باشند از حقوق مساوی برخوردارند و رنگ، نژاد، زبان و مانند این‌ها سبب امتیاز نخواهد بود، و همۀ افراد جامعه اعم از زن و مرد یکسان در حمایت قانون قرار دارند و از همۀ حقوق انسانی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی با رعایت موازین اسلامی برخوردارند. مطابق اصل ۱۰۷، رهبر نیز در برابر قانون با دیگر افراد کشور برابر است.