خویدودس
خُوَیْدوَدْس
(یا: ازدواج با محارم) ازدواج با نزدیکان هم‌خون در ادبیات حقوقی زَردُشتی. این اصطلاح از متون اَوِستایی گرفته شده است. این نوع ازدواج، نهایی‌ترین شکل خود را در ازدواج میان محارم می‌یابد که بارها در متون یونانی و لاتین از زمان هَخامَنِشی تا اواخر دورۀ ساسانی از آن یاد شده است. در متون پهلوی به‌ویژه متون حقوقی، انجام خویدودس بسیار سفارش شده و جنبه‌ای مقدس دارد. در ارداویراف‌نامه آمده است که بخشی از دوزخیان و اهل جهنم کسانی‌اند که این سنت را ترک کرده‌اند. شاید خویدودس در میان مردمان عادی چندان رایج نبود و بیشتر به روحانیون و خاندان‌های سلطنتی محدود بود. در روایات سنتی پهلوی، به‌ویژه بُندَهِش، مَشی و مَشیانه که نخستین زاده کیومرث به‌شمار می‌روند، خویدودس می‌کنند.