دیسکانت
دیسْکانت (discant)
در موسیقی قرون‌وسطا، شکلی از پولی‌فونی[۱] که در اصل نوعی فن بداهه‌پردازی بوده که در آن یک صدا نغمۀ اصلی[۲] را اجرا می‌کرده است و درهمان‌حال یک یا چند صدای دیگر بخش یا بخش‌های همراهی آزادانه‌ای را ابتکاری برای آن اجرا می‌کردند. این فرم در پلن‌شان‌های قرون وسطایی اولیه همچون اُرگانوم[۳] یافت می‌شود.