سبکتکین غزنوی
سَبُکْتَکین غزنوی ( ـ۳۸۷ق)
بنیادگذار سلسلۀ غزنویان آل‌ناصر (حک: ۳۶۶ـ۳۸۷ق). از غلامان تُرک اَلپتکین بود که در زمرۀ سپاهیان وی درآمد و داماد او شد. چون بعد از درگذشت اَلپتکین (۳۵۲ق) جانشینان او نتوانستند از عهدۀ اداره امور برآیند، امیران دستگاه غزنوی سبکتکین را به حکومت منصوب کردند. وی به‌سرعت به گسترش حوزۀ فرمانروایی خویش پرداخت و نواحی بُست، زمین داور، قُصدار، بامیان، طخارستان و غور را گرفت و ابوالفتح بُستی را به دبیری خود برگزید. در هند نیز فتوحاتی کرد و ازجمله با سلسلۀ شاهو به سرکردگی جیپال جنگید و بر برخی از نواحی هند، ازجمله پیشاور، تسلط یافت. وی همچنین برای یاری امیر نوح دوم سامانی به خراسان لشکر کشید و بغراخان کاشغر را شکست داد. سپس به بلخ رفت و امیر نوح را به بخارا بازگرداند. از این‌‌رو امیر نوح به او لقب «ناصرالدوله» به پسرش، محمود، لقب «سیف‌الدوله» داد. سبکتکین مردی عاقل، دلیر، دین‌دار و مشفق بود.