سلاح های استراتژیک، مذاکرات کاهش
سِلاح‌های استراتژیک، مذاکرات کاهش (Strategic Arms Reduction Talks)
(نام مخفف: استارت) مرحله‌ای از مذاکرات صلح در زمینۀ خلع سلاح[۱]. در ابتدا امریکا و شوروی، از ۱۹۹۲ـ با فروپاشی شوروی ـ امریکا و روسیه، و از ۱۹۹۳ بلاروس و اوکراین را دربرگرفت. گفت‌و‌گوها در ژنو[۲]، واقع در سوئیس، آغاز شد (۱۹۸۳) و به امضای پیمان سلاح‌های اتمی میان‌بُرد[۳] انجامید (۱۹۸۷). در ۱۹۸۹، پیشنهادهای کاهش سلاح‌های متعارفی را به برنامۀ مذاکرات افزودند و با نزدیک‌شدن به پایان جنگ سرد در همین سال، مذاکرات سریعاً صورت گرفت. در ژوییۀ ۱۹۹۱ در مسکو، با کاهش تقریباً ۳۰ درصدی نظام‌های استراتژیکِ سلاح‌های هسته‌ای موافقت کردند (استارت)، در ژانویۀ ۱۹۹۳ با کاهش‌های مهم‌تر توافق شد (استارت ۲)؛ در ژانویۀ ۱۹۹۶ پیمان دوم به تصویب سنای امریکا رسید. دوما[۴]ی روسیه استارتِ ۲ را در آوریل ۲۰۰۰، پس از مراسم تحلیف رئیس‌جمهور ولادیمیر پوتین[۵] تصویب کرد. برطبق این پیمان، که موشک‌های قاره‌پیما را دربرمی‌گیرد، تا ۲۰۰۷، امریکا و روسیه زرادخانه پیکان‌های اتمی را بین ۳هزار تا ۳۵۰۰ عدد کاهش می‌دهند. پیمان استارت ۳، که هنوز مذاکرات آن ادامه دارد، باز هم بر کاهش چنین جنگ‌افزارهایی می‌افزاید.