عبدالعزیز بن محمد بن سعود
عَبدُالعَزیزِ بن محمّد بن سعود (درعیه ۱۱۳۲ـ۱۲۱۸ق)
دومین امیر (۱۱۷۹ـ۱۲۱۸ق) آل سعود. نزد شیخ محمد بن عبدالوهاب علوم دینی را فراگرفت. پس از مرگ پدرش به حکومت رسید و در ادامۀ سیاست توسعه طلبانۀ پدرش، شهر ریاض را در ۱۱۸۷ق به قلمرو خود افزود. آنگاه مناطق نجران و قصیم (۱۱۸۸ و ۱۲۰۲ق)، احساء (۱۲۰۸ق)، طائف و مکه (۱۲۱۷ق) و نیز تمام منطقۀ عسیر را به زیر سلطۀ خود درآورد و به این ترتیب بخش وسیعی از شبه‌جزیرۀ عربستان در قلمرو حکومت او قرار گرفت. آغاز کشمکش و درگیری میان والیان عثمانی عراق و دولت نخستِ سعودی در دوران فرمانروایی وی بود. پس از تسلط عبدالعزیر بر منطقۀ حجاز و به‌ویژه شهر مقدس مکه این خصومت شدت بیشتری یافت. عبدالعزیز به‌دست یکی از اهالی شیعی مذهب شهر عماره عراق، به انتقام هتک حرمت نسبت به مرقد امام حسین (ع) و تخریب مزارات بزرگان در مناطق شیعی و سنّی‌نشین، به‌قتل رسید.