عبدالکریم بخارایی
عَبدُالکَریمِ بُخارایی ( ـ پس از ۱۲۴۶ق)
تاریخ‌نگار ایرانی. از مردم بخارا، و مؤلف کتاب معتبری دربارۀ تاریخ آسیای میانه و روابط خانات بخارا و خیوه و خوقند و سرزمین‌های تبت و کشمیر و افغانستان با یکدیگر بود. این کتاب دربردارندۀ حوادث و رویدادهای تاریخی آن نواحی از ۱۱۶۰ق تا حدود ۱۲۴۶ق است. بخارایی در کتاب خود از طوایف و اقوام، سازمان آبیاری و آبرسانی، روابط دولت‌ها و جغرافیای محلی و تاریخ این نواحی سخن گفته است. او در ۱۲۲۲ق همراه سفیر امارت بخارا به قسطنطنیه رفت و تا پایان زندگی در آن شهر زیست. وی کتاب خود را به سفارش عارف بیگ، وزیر تشریفات دولت عثمانی، نوشت. این کتاب در مصر (۱۲۹۰ق)، و ترجمۀ فرانسوی آن در پاریس (۱۸۷۶) چاپ شده است.