عزام، عبدالوهاب (۱۸۹۴ـ۱۹۵۹)
عَزّام، عبدالوهّاب (۱۸۹۴ـ۱۹۵۹)
ادیب و فارسی‌پژوه مصری. در ۱۹۳۲ با ارائۀ پژوهشی در ترجمۀ بنداری از شاهنامۀ فردوسی، دانشنامۀ دکتری گرفت. چندی استاد دانشگاه قاهره و مدتی نیز سفیر مصر در عربستان و پاکستان بود. در دانشگاه قاهره رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دایر کرد (۱۹۳۲). در شناساندن ادبیات فارسی و فرهنگ ایران به مردم عرب تأثیر فراوان داشت. در ۱۹۴۳، در جشن هزارۀ فردوسی شرکت کرد و از دولت ایران نشان درجۀ یک گرفت. از آثارش: تصحیح و چاپ ترجمۀ عربی شاهنامه به قلم بنداری (قاهره، ۱۳۵۰ق)؛ التصوف و فریدالدین عطار (قاهره، ۱۹۴۵)؛ ترجمۀ بخش‌هایی از مثنوی مولوی به عربی (قاهره، ۱۹۴۶)؛ ترجمۀ پیام مشرق اقبال (کراچی، ۱۹۵۱)؛ ترجمۀ چهارمقالۀ نظامی عروضی به عربی (قاهره، ۱۹۴۹)؛ الشعرالفارسی و الشعرالتّرکی؛ ترجمۀ رباعیات خیام؛ ترجمۀ اسرار خودی و رموز بی‌خودی اقبال (قاهره، ۱۹۶۵)؛ ترجمۀ اشعار فارسی اقبال لاهوری به عربی؛ شرح قصۀ سیمرغ در منطق‌الطیر عطّار؛ الادب‌الفارسی (۱۹۴۸)؛ اوزان الشعرالفارسی (۱۹۳۳).