عقاب (اخترشناسی)
عُقاب (اخترشناسی)(Aquila)
صورت فلکی[۱] در استوای آسمانی[۲] (← کرۀ آسمانی). درخشانترین ستارۀ آن ستارۀ قدر اول کرکس پرنده (نسر طایر)[۳] است که بین دو ستارۀ بتا[۴] و گاما عقاب[۵] قرار دارد. این صورت فلکی نشاندهندۀ یک عقاب است. نواَختر[۶] عقاب، که در ژوئن ۱۹۱۸ پدیدار شد، چند روز به درخشندگی شعرای یمانی[۷] درخشید. در اسطورهشناسی یونان، این صورت فلکی همان عقاب ژوپیتر[۸] است و به قولی، همان پرندهای است که پرومتئوس[۹] را آزار داد. هادریانوس[۱۰]، امپراتور روم، فرمان داد که ستارههای جنوبی این مجموعه در صورت فلکی جداگانهای قرار گیرند و به افتخار مرد جوانی که جان خود را فدای امپراتور کرده بود، آنتینوس[۱۱] نامیده شوند. بطلمیوس[۱۲] نیز به همین شکل به آن اشاره کرد. یوهان بایر[۱۳]، اخترشناس آلمانی، آنها را همراه عقاب نمایش داد، ولی آن را گانیمدس[۱۴] نامید.