علی قلی جبادار
علی‌قُلیِ جِبادار (آلبانی قرون ۱۱ و ۱۲ق)
نقاش ایرانی. با نام‌های علی‌قلی بیک فرنگی، علی‌قلی جبه‌دار عباسی، و علی‌قلی آرنااوت نیز شهرت داشت. از هنرمندان عهد شاه‌عباس دوم بود، که فرنگی‌سازی را در ایران رواج داد. نقاشی‌هایش تلفیقی است از شیوۀ کلاسیک اروپایی، و سنّت‌های نگارگری ایرانی. در چهره‌سازی، طبیعت‌پردازی، و نقش حیوانات و پرندگان مهارت داشت. بعدها به ایران آمد و دین اسلام را برگزید. محمدعلی بیک از نوادگان این هنرمند است. علی‌قلی در امور اسلحه‌داری نیز بسیار تبحّر داشت، چنان‌که در بدو ورود به ایران عهده‌دار این مقام شد. برخی از آثارش عبارت‌اند از سفیر و فرستادۀ روسیه (۱۱۲۹ق، مجموعۀ صدرالدین آقاخان)، شاهزاده خانمی در کنار ندیمه‌هایش (۱۰۸۵ق، موزۀ ارمیتاژ، سن‌پترزبورگ)، پرنده‌ای بر درخت بلوط (موزۀ رضا عباسی، تهران)، و زنی با لباس و آرایش اروپایی و میوه‌هایی در دامنش.