قارعه، سوره

قارِعه، سوره
سورۀ شمارۀ ۱۰۱ به‌ترتیب مصحف و ۳۰ به‌ترتیب نزول، از سوره‌های مکّی قرآن در ۱۱ آیه و ۳۶ کلمه. این سوره با کلمۀ القارعة (درهم‌کوب)، که از صفات قیامت است، آغاز می‌شود. از سوره‌های «مفصّلات» در گروه «قصار»، (هفده سورۀ کوتاه آخر قرآن به اضافۀ سورۀ فاتحه) است. این سوره از آغاز تا انجام از حادثۀ قیامت سخن می‌گوید و از سوره‌های مَعادی است. مضامین اصلی آن عبارت‌اند از احوال قیامت و سرنوشت نهایی انسان، سعادتمندی آن‌که اعمال نیکش بیش از گناهانش است و دوزخی‌بودنش در غیر این صورت.