قانون تساهل

قانون تَساهُل (Toleration Act)

قانون مصّوب ۱۶۸۹ پارلمان انگلستان، در دوران پادشاهی ویلیام سوم. براساس این قانون به مخالفان کلیسای انگلستان، به استثنای کاتولیک‌ها و یونیتارین‌ها (یکتاپرستان)، حقوق شهروندی و تا حدودی آزادی مذهبی اعطا شد. اگرچه مخالفان کلیسای انگلستان رسماً حق تصدی مشاغل دولتی را نداشتند، پس از تصویب قانون تساهل به آن‌ها اجازه داده شد که آموزگاران و واعظان خاص خود را داشته باشند و برای خود محل عبادت ایجاد کنند. براساس قوانین معافیت موقت، که از ۱۷۲۱ همه‌ساله به تصویب می‌رسید، مخالفان کلیسای انگلستان اجازه داشتند که متقاضی مشاغل دولتی شوند، اما ممنوعیت اشتغال آنان رسماً در ۱۸۲۸ لغو شد.

 

---