لارمور، جوزف (۱۸۵۷ـ۱۹۴۲)
لارْمور، جوزِف (۱۸۵۷ـ۱۹۴۲)(Larmor, Joseph)
| جوزف لارمور Joseph Larmor | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۵۷م |
| درگذشت | ۱۹۴۲م |
| ملیت | اهل ایرلند شمالی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در کالج کویینز بلفاست و کالج سنت جان کیمبریج |
| شغل و تخصص اصلی | فیزیک دان و ریاضی دان |
| لقب | سر |
| آثار | اثیر و ماده (۱۹۰۰) |
| گروه مقاله | فیزیک و مکانیک |
| جوایز و افتخارات | دریافت لقب سر (۱۹۰۱) |
فیزیک‌دان و ریاضی‌دان، اهل ایرلند شمالی. از ۱۹۰۳ تا ۱۹۳۲، استاد کرسی لوکاسی در رشتۀ ریاضی دانشگاه کیمبریج بود. مهم‌ترین اثرش در زمینۀ برهم‌کنش میدان الکترومغناطیسی[۱] با مادۀ اتمی باردار بود، ولی در زمینۀ هیدرودینامیک[۲] نیز نوشته‌های بسیاری دارد. عضو حزب وحدت‌گرایان و از ۱۹۱۱ تا ۱۹۲۲، نمایندۀ دانشگاه کیمبریج در پارلمان انگلیس بود. در ماگراگال[۳]، واقع در کاونتی[۴] انتریم[۵]، زاده شد و در کالج کوئینز[۶] بلفاست[۷] و کالج سنت جانِ[۸] کیمبریج درس خواند. از ۱۸۸۰ تا ۱۸۸۵، استاد فلسفۀ طبیعی در کالج کوئینز گالوِی[۹] بود و سپس به کیمبریج بازگشت. اثر اصلی‌اش با عنوان اثیر و ماده[۱۰] (۱۹۰۰) دربارۀ تحلیل حرکت ماده در اثیر بود. بسیاری از فیزیک‌دانان آن زمان بر این باور بودند که اثیر، به‌‌منزلۀ محیط ناقل موج، همۀ فضا را فراگرفته است. لارمور در این کتاب فرمول‌های کاملی دربارۀ انقباض لورنتس[۱۱] به‌دست آورد که در نظریۀ نسبیت[۱۲] به‌کار آمدند. بعضی از پژوهش‌های مهم او عبارت‌اند از تعیین فرمول تابش انرژی گسیل‌شونده از الکترون شتاب‌دار، و نظریۀ حرکت تقدیمی مدارهای الکترون در میدان مغناطیسی. در ۱۹۰۱، لقب سِر گرفت.