لاری، دومینیک ژان (۱۷۶۶-۱۸۴۲)
لاری، دومینیک ژان (۱۷۶۶-۱۸۴۲)(Larrey, Dominique Jean)
(ملّقب به بارون لاری[۱]) جراح ارتش فرانسه. به مقام ریاست جراحان ارتش بزرگ ناپلئون[۲] دست یافت. بسیاری از پیشرفتهای جراحی صحرایی (نظامی) منسوب به اوست. لاری در پاریس پزشکی خواند. مدتی در نیروی دریایی خدمت کرد و سپس، در آموزشکدۀ جراحی پاریس[۳] به تحصیل خود ادامه داد. در ۱۷۹۲ به ارتش فرانسه پیوست و بقیۀ زندگی حرفهای خود را در ارتش گذراند. در ۱۸۰۹ لقب بارون گرفت. لاری حتی پس از کنارهگیری ناپلئون از سلطنت (۱۸۱۴) به او وفادار ماند و در پیکار نهایی او (دورۀ صدروزه[۴]) همراهش بود. در واترلو[۵] او را دستگیر و به مرگ محکوم کردند، اما با دخالت شخصِ بلوشر[۶]، فرماندۀ پروس، از مرگ نجات یافت.