لورنتس، کنراد (۱۹۰۳ـ۱۹۸۹)
لورِنْتْس، کُنراد (۱۹۰۳ـ۱۹۸۹)(Lorenz, Konrad)
| کنراد لورنتس Konrad Lorenz | |
|---|---|
| زادروز |
یین ۱۹۰۳م |
| درگذشت | ۱۹۸۹م |
| ملیت | اتریشی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل پزشکی در دانشگاه کلمبیای امریکا |
| شغل و تخصص اصلی | رفتارشناس |
| شغل و تخصص های دیگر | پزشک |
| آثار | حلقه شاه سولومون (۱۹۵۲) |
| گروه مقاله | جانورشناسی |
| جوایز و افتخارات | جایزه نوبل پزشکی (۱۹۷۳) |
رفتارشناس اتریشی. به همراه نیکلاس تینبرگن[۱] و کارل فون فریش[۲] به‌‌سبب تحقیق در زمینۀ الگوهای رفتار جانوری به جایزۀ نوبل پزشکی ۱۹۷۳ دست یافت. او رابطۀ بین غریزه[۳] و رفتار را به‌ویژه در پرندگان مطالعه کرد و پدیدۀ نقش‌پذیری[۴]را در ۱۹۳۵ توصیف کرد. کتاب‌های او عبارت‌اند از حلقۀ شاه سولومون[۵] (۱۹۵۲)، در زمینۀ رفتار جانوران، و دربارۀ تهاجم[۶] (۱۹۶۶) در باب رفتار انسان. لورنتس در وین[۷] زاده شد و در آن‌جا و دانشگاه کلمبیای امریکا به تحصیل پزشکی پرداخت. در ۱۹۴۰، استاد روان‌شناسی عملی در دانشگاه آلبرتوس[۸]کونیگسبرگ[۹] آلمان شد. او با دیدگاه نازی‌ها دربارۀ اصلاح نژاد[۱۰] موافق بود و در ۱۹۳۸، خواستار پیوستن به حزب نازی شد. از ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۴، در مقام پزشک به ارتش آلمان خدمت کرد و سپس به مدت چهار سال زندانی جنگ در اتحاد جماهیر شوروی بود. در بازگشت به اتریش، سرپرست چندین انستیتوی پژوهشی بود. او و تینبرگن کشف کردند که چگونه پرندگان، پرندگان شکارچی را می‌شناسند. همۀ پرندگان شکارچی گردن‌های کوتاه دارند و دیدن هر پرنده‌ای حتی یک پرندۀ مدل (مترسک) با گردن کوتاه موجب می‌شود که سایر پرنده‌ها از آن دور شوند.