مانلیوس ( ـ۳۸۴پ م)
مانْلیوس ( ـ۳۸۴پ‌م)(Manlius)
معروف به مارکوس مانلیوس کاپیتولینوس[۱]. کنسول روم در ۳۹۲پ‌م. وقتی رُم به فرماندهی بِرِنوس[۲] به اشغال گُل‌ها درآمد (۳۹۰پ‌م) مانلیوس به کاپیتول پناه برد. گفته شده که وقتی گُل‌ها کوشیدند از دیوار کاپیتول[۳] بالا روند، مانلیوس با آوای غازهای مقدس بیدار شد و توانست دشمن را عقب براند. برای همین اقدام قهرمانانه به او لقب کاپیتولینوس[۴] دادند. در ۳۸۵پ‌م، مانلیوس از پلب‌ها[۵] حمایت کرد. چون آن‌ها تحت ظلم و ستم پاتریسین[۶]ها به سر کردگی کامیلوس[۷] قرار داشتند. سال بعد پاتریسینها او را متهم کردند که اندیشۀ پادشاهی در سر می‌پروراند و مردم او را به مرگ محکوم و از صخرۀ تارپئیان[۸] به زیر انداختند. خانه‌اش را در کاپیتول ویران کردند و اعضای گِنِس[۹] مانلیا عهد کردند که دیگر از نام اول مارکوس استفاده نکنند.