مجموعه تلویزیونی
مجموعۀ تلویزیونی
(یا: سریال تلویزیونی) در شرح اهداف و وظایف تلویزیون از آغاز تأسیس تا امروز تأمین سرگرمی‌های سالم و ایجاد نشاط و شادی از اهم مأموریت‌ها اعلام شده است: «ما نمی‌خواهیم سرگرم کنیم، ولی حتماً باید سرگرم کنیم تا بتوانیم مأموریت‌های دیگر خود را انجام دهیم.» مسئولان تلویزیون برای نیل به‌این منظور از ۱۳۴۵ش مجموعه‌های کم‌هزینه و پرهزینه (با درجه‌های الف یا ب) تولید کرده‌اند که مخاطبان متفاوتی داشته است. نام شماری از این مجموعه‌ها عبارت‌اند از: خانۀ قمرخانم (محسن هرندی، سهراب اخوان، محمد صنعتی، و محمدعلی کشاورز). ۱۳۴۹: آدم و حوا (مسعود اسدالهی)، و داش پالکی (سهراب اخوان). ۱۳۵۱: اختاپوس (پرویز صیاد). ۱۳۵۲: بازارچه (محسن هرندی)، و گذر خلیل ده‌مرده (محمود استادمحمد). ۱۳۵۳: آتش بدون دود (نادر ابراهیمی)، آدم به آدم (پرویز صیاد)، آدم کاغذی (پرویز کاردان)، ایتالیا ایتالیا (نوذر آزادی)، تلخ و شیرین (منصور پورمند)، سرکار استوار (منصور پورمند و پرویز کاردان)، سمک عیار (محمدرضا اصلانی و باربد طاهری)، داستان‌های مولوی (علی حاتمی)، و وقتی دژخیم می‌گرید (سهراب اخوان). ۱۳۵۴: آلاخون والاخون (محمدعلی کشاورز)، ایران در جنگ جهانی دوم (جعفر توکل)، خانه به‌دوش (پرویز کاردان)، دایی‌جان ناپلئون (ناصر تقوایی)، دلیران تنگستان (همایون شهنواز)، سلطان صاحبقران (علی حاتمی)، و مأمور ما صمد در بالاتر از خطر (پرویز صیاد). ۱۳۵۵: تخت ابونصر (مرتضی علوی)، و مرد اول (پرویز کاردان). ۱۳۵۶: آقای مربوطه (بهزاد اشتیاقی)، افسانه‌های کهن فارسی (مروا نبیلی و باربد طاهری)، به‌دنبال بنفشه (منصور پورمند)، و غارتگران (محمد متوسلانی). ۱۳۵۷: شبکۀ صفر (حسن خیاط‌باشی). ۱۳۵۹: شاه‌دزد (احمد نجیب‌زاده). ۱۳۶۰: اشک تمساح (احمد نجیب‌زاده). ۱۳۶۱: داستان راستان (اکبر حُر و هوشنگ پاکروان)، و مثل‌آباد (رضا ژیان). ۱۳۶۲: سربداران (محمدعلی نجفی)، و شاه‌شکار (سعید نیک‌پور). ۱۳۶۳: افسانۀ سلطان و شبان (داریوش فرهنگ). ۱۳۶۴: آینه (غلام‌حسین لطفی)، و ابوعلی سینا (کیهان رهگذار). ۱۳۶۵: امیرکبیر (سعید نیک‌پور)، سایۀ همسایه (اسماعیل خلج)، و کوچک جنگلی (بهروز افخمی). ۱۳۶۶: مدرس (هوشنگ توکلی). ۱۳۶۷: گرگ‌ها (داود میرباقری)، و هزاردستان (علی حاتمی). ۱۳۶۸: راز (قاسم سیف)، و گالش‌های مادربزرگ (بهمن زرین‌پور). ۱۳۶۹: آذرستان (امیرهوشنگ دانایی)، آرایشگاه زیبا (مرضیه برومند)، بخش چهار جراحی (مسعود فروتن)، و رعنا (داود میرباقری). ۱۳۷۰: پاپیچ (رسول نجفیان)، ترور (حسین حکمت‌جو)، و وزیر مختار (سعید نیک‌پور). ۱۳۷۱: خانۀ من کجاست؟ (محمد حسن‌زاده)، روزی روزگاری (امرالله احمدجو)، و گل پامچال (محمدعلی طالبی). ۱۳۷۲: خاله سارا (فرامرز باصری)، و یک حرف از هزاران (جهانگیر صمیمی‌فرد). ۱۳۷۳: آپارتمان (اصغر هاشمی)، آمیز قلمدون (هادی مرزبان)، آوای فاخته (بهمن زرین‌پور)، پدرسالار (اکبر خواجویی)، و همسران (بیژن بیرنگ و مسعود رسام). ۱۳۷۴: آخرین ستارۀ شب (منوچهر پوراحمد)، بر سر دوراهی (مجید بهشتی)، بی‌بی‌یون (حسین پناهی)، حمله‌دار (جعفر سیمایی) و در پناه تو (حمید لبخنده). ۱۳۷۵: امام علی (ع) (داود میرباقری)، و کارآگاه (حسن هدایت). ۱۳۷۶: دبیرستان خضرا (اکبر خواجویی) و سیاه، سفید، خاکستری (سیامک شایقی). ۱۳۷۷: آژانس دوستی (حمید‌رضا صلاحمند و احمد رمضان‌زاده)، تصویر یک رؤیا (احمد امینی)، شب روباه (همایون اسعدیان)، و مردان آنجلس (فرج‌الله سلحشور). ۱۳۷۸: بازگشت پرستوها (ابوالقاسم طالبی)، پدرخوانده (حمید قدکچیان)، غبار نور (محمدرضا اصلانی)، و محاکمه (حسن هدایت). ۱۳۷۹: اسکادران عشق (سعید حاجی‌میری)، پاییز بلند (منوچهر عسگری‌نسب)، تنهاترین سردار (مهدی فخیم‌زاده)، زمان شوریدگی (محمدعلی نجفی)، کیف انگلیسی (ضیاالدین دُری)، خانۀ سبز (بیژن بیرنگ و مسعود رسام)، تهران ۱۱ (مرضیه برومند)، در قلب من (حمید لبخنده)، روزگار جوانی (شاپور قریب و اصغر توسلی)، و کاکتوس (محمدرضا هنرمند). ۱۳۸۰: ولایت عشق (مهدی فخیم‌زاده)، شب دهم (حسن فتحی)، مریم مقدس (شهریار بحرانی)، خانۀ پدر (فریدون حسن‌پور)، دردسر والدین (مسعود نوابی)، و کارآگاه شمسی و دستیارش مادام (مرضیه برومند). ۱۳۸۱: خواب و بیدار (مهدی فخیم‌زاده)، سفر سبز (محمدحسین لطیفی)، فرستاده (جواد شمقدری)، دوران سرکشی (کمال تبریزی)، خط قرمز (قاسم جعفری)، و پاورچین (مهران مدیری). ۱۳۸۲: مسافری از هند (قاسم جعفری)، دایرۀ تردید (اسماعیل فلاح‌پور)، هزاران چشم (کیانوش عیاری)، بانکی‌ها (مهدی مظلومی). ۱۳۸۵: صاحبدلان (محمدحسین لطیفی)، زیر تیغ (محمدرضا هنرمند). ۱۳۸۶: میوه ممنوعه (حسن فتحی)، ساعت شنی (بهرام بهرامیان). ۱۳۸۷: یوسف پیامبر(فرج‌اله سلحشور)، روزگار قریب (کیانوش عیاری)، ۱۳۸۸: در چشم باد (مسعود جعفری جوزانی)، دلنوازان (سعید سهیلی‌زاده)، شمس‌العماره(سامان مقدم). ۱۳۸۹: مختار‌نامه (داود میرباقری)، کلاه پهلوی (ضیاءالدین دری).