مشیری، فریدون (تهران ۱۳۰۵ـ همان جا ۱۳۷۹ش)

فریدون مشیری;
زادروز	تهران ۱۳۰۵ش;
درگذشت	همان جا ۱۳۷۹ش
ملیت	ایرانی
شغل و تخصص اصلی	شاعر
سبک	شعر نیمایی
آثار	مروارید مهر (تهران، ۱۳۶۵ش)
گروه مقاله	ادبیات فارسی

مُشیری، فریدون (تهران ۱۳۰۵ـ همان‌جا ۱۳۷۹ش)

شاعر ایرانی. پس از تحصیلات ابتدایی و متوسّطه به دانشکدۀ ادبیات تهران رفت. امّا درس را نیمه‌کاره رها کرد و به کار در وزارت پست و تلگراف و تلفن مشغول شد. در جریان اعتدال‌گرای شعر نو با شعرِ «کوچه» شهرت یافت و سبب شد که مخاطبان بیشتری به‌سوی شعر جدید کشیده شوند. اغلبِ سروده‌هایش را می‌توان در چشم‌اندازِ مکتب رمانتیک جای داد. تشنۀ توفان (با مقدّمۀ محمّدحسین شهریار و علی دشتی، تهران، ۱۳۳۴ش)؛ ابر (تهران، ۱۳۴۰ش)؛ مروارید مهر (تهران، ۱۳۶۵ش)؛ تا صبح تابناک اهورایی (تهران، ۱۳۷۹ش) ازجمله دفترهای شعر اوست. مشیری در نشریه‌هایی مانند روشنفکر، سپید و سیاه، تماشا، زن روز، تهران مصوّر در دو دهۀ ۱۳۳۰ و ۱۳۴۰ش به گزینش و نشرِ شعر شاعران معاصر پرداخت. با این همه، شعرهای خودِ وی، اغلب، در مقام بخشی از جریان نوگرای اعتدالی مکتب با مجلّۀ سخن شناخته شده است.