نایب السلطنگی
نایِبُ‌السّلطنگی (Regency)
در تاریخ بریتانیا، دورۀ نه‌سالۀ (۱۸۱۱ـ۱۸۲۰) پایانی سلطنت جورج سوم، که به‌سبب جنون برای سلطنت نامناسب شناخته شد و زمام امور به‌دست شاهزادۀ ویلز[۱] (بعدها جورج چهارم) در مقام نایب‌السلطنه افتاد. این دوره شاهد پایان جنگ‌های ناپلئونی[۲] (۱۸۱۵) و افزایش آشوب‌های اجتماعی بود که دولت توری[۳] وقت به‌شدت آن‌ها را سرکوب کرد. در این دوره هنر، ادبیات، و معماری شکوفا شد. در ادبیات، جنبش رومانتیک در آثار شاعرانی چون لرد بایرون[۴]، جان کیتس[۵]، پِرسی بیش شِلی[۶]، و رُمان‌های سر والتر اسکات[۷] به اوج رسید. در معماری نیز سبک نیابت سلطنت[۸] رواج یافت.