هفت گناه کبیره

هفت گناه کبیره (seven deadly sins)

در الهیات مسیحی، خشم، آز، رشک، شکمبارگی، شهوت، غرور، و تن‌پروری (یا نومیدی) به‌مثابۀ منشأ همۀ گناهان دیگر. اِواگریوس پونتیکوس (ح ۳۴۶ـ ۳۹۹م)، شمّاسی در قسطنطنیه، در رسالۀ هشت فکر شیطانی، گناهان اصلی یا اساسی را چنین بر شمرده است: شکمبارگی، زنا، آزمندی، نومیدی یا ناخشنودی، خشم، افسردگی یا دلسردی، کبر، و غرور. یوهانس کاسیانوس (ح ۳۶۰ـ۴۳۵م) راهب مسیحی نیز به اواگریوس تأسی کرد. پاپ گرگوریوس کبیر در حدود ۶۰۰م نخستین کسی بود که هفت گناه مرگبار را کم و بیش به گونه‌ای که امروزه می‌شناسیم ذکر کرد.

 

---