وان آلن، جیمز آلفرد (۱۹۱۴ـ ۲۰۰۶)
وانْ آلِن، جِیْمْز آلْفِرِد (۱۹۱۴ـ ۲۰۰۶)(Van Allen, James Alfred)
| جیمز آلفرد وان آلن James Alfred Van Allen | |
|---|---|
| زادروز |
ماونت پلزنت آیووا ۱۹۱۴م |
| درگذشت | ۲۰۰۶م |
| ملیت | امریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | لیسانس از دانشکده وسلیان آیووا، فوق لیسانس و دکتری در ۱۹۳۹ |
| شغل و تخصص اصلی | فیزیک دان |
| گروه مقاله | فیزیک و مکانیک |
فیزیک‌دان امریکایی. در ۱۹۵۸، دستگاه‌های اندازه‌گیری‌ای که روی نخستین ماهوارۀ امریکایی اکسپلورر[۱] نصب کرد، به کشف کمربندهای وان آلن[۲] منجر شد که دو ناحیۀ تابش شدید در اطراف زمین است. او بعد از جنگ جهانی دوم پیش‌گام پژوهش‌های بلندارتفاع با استفاده از موشک بود. در ماونت پلزنتِ[۳] آیووا[۴] زاده شد و در دانشکدۀ وسلیان آیووا[۵] درس خواند و لیسانس گرفت. سپس به دانشگاه آیووا رفت و در ۱۹۳۶، فوق‌لیسانس و در ۱۹۳۹، دکتری گرفت. برنامه‌ریزی و رهبری سفرهای اکتشافی مطالعات تابش کیهانی پرو (۱۹۴۹)، سفر به خلیج آلاسکا[۶] (۱۹۵۰)، سفر به گرینلند (۱۹۵۲ و ۱۹۵۷)، و سفر به جنوبگان[۷] (۱۹۵۷) را برعهده داشت. در ۱۹۵۱، استاد فیزیک و سرپرست گروه فیزیک دانشگاه آیووا شد و از ۱۹۷۲، استاد فیزیک کرسی کاروِر[۸] در آن دانشگاه است. از ۱۹۵۳ تا ۱۹۵۴، در طرح ماترهورن[۹]، که به مطالعات واکنش‌‌های گرماهسته‌ای[۱۰] کنترل‌شده مربوط بود، شرکت داشت و مسئولیت نصب و استفاده از ابزارهای نخستین ماهواره‌های ایالات متحد نیز با او بود. پس از پایان جنگ جهانی دوم، وان آلن از موشک‌های آلمانی باقی‌ماندۀ وی ۲[۱۱] برای اندازه‌گیری میزان تابش کیهانی[۱۲] در جوّ دوردست استفاده کرد. داده‌های این موشک‌ها با رادیو به زمین مخابره می‌شد. او سپس بالون‌های موشکی[۱۳] را طراحی کرد که در ۱۹۵۲ استفاده از آن‌ها آغاز شد. بالون‌های موشکی موشک‌های کوچکی بودند که با بالون به پوش‌سپهر[۱۴] برده، و از آن‌جا پرتاب می‌شدند.