ودویل
وُدْویل (vaudeville)
در اصل نوعی ترانۀ سبک مشتق از ترانه‌های عاشقانه و ترانه‌های مربوط به مجالس میگساری و منسوب به اولیویه باسلَن[۱]. «وو[۲]» و «وو دو ویر[۳]» نیز خوانده می‌شد. در امریکا به برنامه‌های صحنه‌ای سرگرم‌کننده، مشتمل بر ترانه و رقص و آکروبات و تردستی و قطعات طنز و نمایش‌های کوتاه، همچون برنامۀ تماشاخانه[۴]ها در انگلستان اطلاق می‌شود. از ۱۸۸۱، زمانی که تونی پاستور[۵] نخستین نمایش خود را در نیویورک برگزار کرد، تا ۱۹۳۲، که تئاتر پالاس[۶]، بزرگ‌ترین مرکز اجرای این برنامه‌ها در امریکا، به سالن سینما تبدیل شد، برنامه‌های ودویل رواج بسیاری در این کشور داشت. بسیاری از مجریان شاخص این برنامه‌ها، افرادی چون جورج کوهَن[۷]، و هَری هودینی[۸]، و اِوا تَنِگی[۹]، ویلیام چستر فیلدز[۱۰]، فِی تِمپلتون[۱۱]، ویل راجرز[۱۲]، اِد وین[۱۳]، اِدی کانتور[۱۴]، جیمی دیورنتی[۱۵]، آیرین فرانکلین[۱۶]، فرِد آلن[۱۷]، جک بنی[۱۸] و ادگار برگن[۱۹]، کار خود را ابتدا در سیرک آغاز کردند و از مجریان انگلیسی و فرانسوی بسیار تأثیر گرفتند. عمومیت‌یافتن رادیو و سینما افول ودویل را درپی داشت، اما تلویزیون جان تازه‌ای بدان بخشید.