ویه را، والدیر (۱۹۴۴)
ویُه‌را، والدیر (۱۹۴۴)(Viera, Valdier)
مربی برزیلی تیم ملی فوتبال ایران. پدرش رئیس باشگاه سائوبنتو شهر ماریلیا بود. دورۀ مقدماتی مربیگری را در آلمان (۱۹۷۵) و دورۀ آموزش بدن‌سازی را نخست همان‌جا (۱۹۷۶) و سپس در فرانسه (۱۹۷۷) گذراند. او که از ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۱ در دانشکدۀ فنی کلن آلمان درس خوانده بود، پس از این‌که دوره‌های تعلیم و تربیت ورزشی (۱۹۷۶)، روش‌شناسی ورزشی (۱۹۷۷) روش‌شناسی دو و میدانی (۱۹۷۸) و روش‌شناسی ورزشی (۱۹۸۱) را در این کشور گذراند، از ۱۹۷۶ به مربیگری پرداخت و تیم‌هایی چون کوئرتن و صدای آلمان کلن؛ کاراکاس ونزوئلا؛ دیپورتیو ایتالیا؛ بلومئائو و بروسک برزیل؛ دپورتیوآلاجو کوستاریکا و تیم ملی این کشور (۱۹۹۶ـ۱۹۹۷) و FAS ال‌سالوادور (۱۹۹۷) را رهبری کرد. در ۱۹۹۶ دپورتیوآلاجو به رهبری او قهرمان کوستاریکا و امریکای مرکزی شد و تیم ملی کوستاریکا به دورۀ دوم بازی‌های جام جهانی ۱۹۹۸ راه یافت. ویهرا در ۱۳۷۶ مربی تیم ملی امید ایران شد، اما درپی ناکامی تیم ملی بزرگ‌سالان ایران در بازی‌های مقدماتی جام جهانی (فرانسه) ۱۹۹۸، مربی تیم ملی ایران شد و با رهبری او تیم ملی ایران پس از بازی با ژاپن و استرالیا به این دوره از بازی‌های جام جهانی صعود کرد. فدراسیون فوتبال ایران در ۱۳۷۷ با او قطع همکاری کرد و تیم ملی را به مربیگری جلال طالبی به جام جهانی فرستاد. ویهرا از ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۰ مربی تیم ملی عمان بود و این تیم با مربیگری او دوبار با تیم ملی ایران مسابقه داد. ویهرا به زبان‌های پرتغالی، اسپانیایی، فرانسوی، آلمانی، ایتالیایی و انگلیسی صحبت می‌کند. او پیش از مربیگری دبیر زبان‌های فرانسه و پرتغالی در دورۀ دبیرستان بوده است.