چگاله بوز ـ اینشتین
چِگالۀ بوز ـ اَینْشْتَین (Bose-Einstein condensate)
فرضیه‌ای که آلبرت اینشتین و ساتیندرا (نات) بوز[۱]، فیزیک‌دان هندی، در ۱۹۲۵ مطرح کردند. طبق این فرضیه، گاز فشرده‌ای که تا دمای اندکی بالاتر از صفر مطلق[۲] سرد شود به‌صورت چگاله درمی‌آید و اتم‌هایش با ازدست‌دادن ویژگی‌های انفرادی، مانند واحدی یکپارچه عمل می‌کنند. در ژوئن ۱۹۹۵، فیزیک‌دانان امریکایی نخستین مایع چگالۀ بوز‌ـ اینشتین را با سرد کردن اتم‌های روبیدیوم[۳] تا دمای یک‌ـ دَه‌میلیاردیمِ صفر مطلق تولید کردند. این چگاله حدود یک دقیقه دوام آورد و سپس، به یخ روبیدیوم تبدیل شد.