کبالت
کُبالْت (cobalt)
(برگرفته از واژهای آلمانی به معنی روح شیطانی) عنصری فلزی، خاکستریرنگ، براق، سخت، بانماد Co، عدد اتمی ۲۷، و جرم اتمی نسبی ۵۸.۹۳۳. در کانههای بسیار، گاهی به صورت آزاد و گاهی در اجزای شهابسنگهای فلزی[۱] یافت میشود. برای تولید آلیاژهای مغناطیسی، مقاوم در برابر فرسایش، و با استحکام بالا مصرف میشود. ترکیبهایش در مرکبها، رنگها، و پوششهای جلادار بهکار میروند. ایزوتوپ Co-۶۰ پرتوزا، و نیمعمر آن ۵.۳ سال است. این ایزوتوپ بهسبب تابش پرتو گاما[۲] در مقادیر انبوه تولید میشود و در پرتونگاریهای صنعتی و تحقیقاتی و برای درمان سرطان بهکار میرود. یئوری برانت[۳] (۱۶۹۴ـ۱۷۶۸)، شیمیدان سوئدی، در ۱۷۳۰ آن را نامگذاری کرد. وجه تسمیۀ آن این است که معدنچیان کانه آن را بهسبب ایجاد اختلال در تولید مس بدیمن میدانستند.