کنتارینی
کُنْتارینی (Contarini)
یکی از دوازده خاندان ایتالیایی که نخستین دوج[۱] ونیز را در ۶۹۷م برگزیدند. چندین دوج از این خاندان برخاستند؛ نخستین آنان دومنیکو[۲] (۱۰۴۳ـ۱۰۷۳م) بود که کلیسای سن مارکو[۳] را بازسازی کرد، و آخرین آنان آلویزه[۴] (۱۶۷۶ـ۱۶۸۴م)، نویسنده، نقاش، دولتمرد و نظامی بود. هفتتن از اعضای این خاندان در نبرد لپانتو[۵] شرکت کردند. از دیگر دوجهای این خاندان بودند آندرِآ کنتارینی[۶] (۱۳۶۷ـ۱۳۸۲م) که با بازپسگیری کیودجا[۷] به جنگ ونیز و جنووا[۸] پایان داد؛ گاسپارو کنتارینی[۹] (۱۴۸۳ـ۱۵۴۲)، دیپلمات و اسقف بولونیا که از سوی پاپ پل سوم[۱۰] به مقام کاردینالی رسید (۱۵۳۵) جووانی کنتارینی[۱۱] (۱۵۴۹ـ۱۶۰۵) نقاشی ونیزی بود که در آثارش به ترسیم چهرۀ اشخاص و وقایع تاریخی پرداخته است.