گرونتویگ، نیکلای (۱۷۸۳ـ۱۸۷۲)
گرونْتْویگ، نیکُلای (۱۷۸۳ـ۱۸۷۲)(Grundtvig, Nicolai)
شاعر دانمارکی، خطیب، نظریه‌پرداز، و کارشناس تعلیم و تربیت. حامی آزادی مدنی و مذهبی و طرفدار جدایی دولت از کلیسا بود و نظام آموزش دبیرستان براساس اندیشه‌های او شکل گرفت. به بررسی و نوشتن دربارۀ سنت‌های اسکاندیناوی باستان پرداخت و آثار ساکسو گراماتیکوس[۱] و اسنوری استورلوسون[۲] (۱۸۱۸ـ۱۸۲۲) و نیز منظومۀ بیوولف[۳]، متعلق به دورۀ آنگلوساکسون، را ترجمه کرد. ترانه‌هایی عامیانه، شعرهای تاریخی و انجیلی، و کتابی فلسفی با نام ذهن و آزادی[۴] را به‌چاپ رساند. گرونتویک در اودبی[۵]، در جزیرۀ زیلاند[۶]، زاده شد. در ۱۸۲۲ کشیشِ کلیسای عیسی مسیح (سیْویِر)[۷] در کپنهاگ شد و در ۱۸۲۵ اعتراض پرشورش با عنوان پاسخ به کلیسا[۸]، علیه «عقل‌گرایی» در کلیسا به منازعات سخت و سرانجام استعفای او انجامید. عضو پارلمان بود و در تصویب قانون اساسی لیبرال ۱۸۴۹ نقش داشت. در مسائل دینی و غیردینی شخصیتی فعال و بسیار متنفذ بود. پیروان او به گرونتویگیان[۹] معروفند و در کپنهاگ کلیسایی به‌نام اوست.