گرینیار، ویکتور (۱۸۷۱ـ۱۹۳۵)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

گرینْیار، ویکْتور (۱۸۷۱ـ۱۹۳۵)(Grignard, Victor)

شیمی‌دان فرانسوی. در ۱۹۱۲، به‌سبب کشف گروهی از ترکیبات آلی[۱]، با نام واکنشگرهای گرینیار[۲] در ۱۹۰۰، برندۀ جایزۀ نوبل شیمی شد. این مواد در سنتز مواد آلی کاربردهای بسیار متنوعی دارند. اعضای این دسته از واکنشگرها رادیکال هیدروکربن[۳]، منیزیوم[۴]، و هالوژنی مانند کلر[۵] دارند. گرینیار در شربور[۶] زاده شد و در لیون[۷] درس خواند. در ۱۹۱۰، در نانسی[۸] استاد شد. در جنگ جهانی اول، رئیس بخشی از دانشگاه سوربون[۹] بود که در آن به گسترش مواد شیمیایی جنگی می‌پرداختند. از ۱۹۱۹، در لیون استاد بود. از افزایش واکنشگرهای گرینیار به فرمالدئید[۱۰] (متانال[۱۱]) الکل نوع اول[۱۲] تولید می‌شود، اما آن‌ها با دیگر آلدئیدها الکل نوع دوم[۱۳] می‌دهند. با افزودن آن‌ها به کتون[۱۴]ها الکل‌های نوع سوم[۱۵] به‌دست می‌آورند. همچنین، این واکنشگرها به اسیدهای کربوکسیلیک[۱۶] اضافه می‌شوند و ابتدا کتون، و سپس الکل نوع سوم تولید می‌کنند. انتشار کتاب چند جلدی گرینیار، با نام رساله‌ای در شیمی آلی[۱۷]، از ۱۹۳۵ شروع شد.

 


  1. organic compounds
  2. Grignard reagents
  3. hydrocarbon radical
  4. magnesium
  5. chlorine
  6. Cherbourg
  7. Lyon
  8. Nancy
  9. Sorbonne
  10. formaldehyde
  11. methanal
  12. primary alcohol
  13. secondary alcohol
  14. ketone
  15. tertiary alcohol
  16. carboxylic acid
  17. Treatise on Organic Chemistry/Traité de chimie Organique