یدالله

یَدُالله

(در لغت به‌معنی دست الهی) اصطلاحی عرفانی که معنای باطنی آن قدرت خداوند است. این اصطلاح از یکی از آیات قرآن گرفته شده است که می‌فرماید: دست خدا برتر از دست‌های ایشان است (فتح، ۱۰). عارفان سالکی را که به مقتضای اسم‌القدیر متحقّق، و به مرتبۀ عبودیّت آن اسم متخلّق شود یدالله خوانده‌اند. گویند این سالک ـ که عبدالقادر نامیده می‌شود ـ می‌تواند در شؤون هستی تصرّف کند. معجزات انبیا الهی و کرامات اولیا هر کدام نشان از نیل انبیا و اولیا به این مرتبه دارد. واضح است که مراتبِ یداللهیِ هرکدام از عارفان، بستگی به عبودیتی دارد که نسبت به آن اسمِ شریف دارند. یدالله همچنین یکی از القاب حضرت علی‌(ع) در فرهنگ شیعه است.