عبدالحمید لاهوری
عَبدُالحمید لاهوری ( ـ۱۰۶۵ق)
از مورخان فارسی‌زبان مسلمان هندوستان. در لاهور به‌‌دنیا آمد و در جوانی شیوۀ نگارش و انشانویسی را از ابوالفضل عَلّامی فراگرفت و تحسین معاصران خود را برانگیخت. چون شاه‌جهان در ۱۰۴۹ق درصدد ثبت وقایع دورۀ فرمانروایی خود برآمد، وزیرش سعدالله‌‌خان، عبدالحمید لاهوری را که در این زمان در پتنه در انزوا روزگار می‌گذراند، به وی معرفی کرد. لاهوری به دربار راه یافت و تألیف تاریخ خود، پادشاه‌نامه (یا: شاه‌جهان‌نامه) را آغاز کرد. او تاریخ بیست سال دوران شاه‌جهان را در دو مجلد به اتمام رساند، اما به‌سبب ضعف و کهولت، از ادامۀ آن صرف‌نظر کرد. و شاگردش محمد وارث لاهوری آن را ادامه داد.