عبدالصمد شیرازی
عَبدُالصَّمَد شیرازی (شیراز ح ۹۲۰ ق ـ۱۰۰۰ق)
(ملقب به: شیرین‌قلم) نگارگر ایرانی و از بنیانگذاران مکتب هند و ایرانی. از همان دورۀ نوجوانی زیر نظر استادان زادگاهش تعلیم دید، امّا بعدها به دربار شاه طهماسب صفوی در تبریز رفت و هم‌آورد و از دوستان نزدیک میر سیّدعلی شد. به دعوت همایون شاه با گروهی دیگر از هنرمندان به هندوستان سفر کرد و در آن دیار ساکن شد. وی در دربار همایون‌شاه، کارگاه هنری به‌راه انداخت و هنرجویانی چون دسونته را پرورش داد. عبدالصمد در آفرینش و مصورسازی کتاب حمزه‌نامه بسیار همت گماشت و در زمان همایون، لقب «شیرین‌قلم» گرفت. برخی از آثار اوست: مردی عمامه به‌سر و سوار بر اسب از مرقع گلشن؛ صحنه‌ای از شکار شیر توسط یک شاهزاده (۹۹۹ق)؛ جمشید و همراهان از آلبوم جهانگیری (ح ۹۶۶ق)؛ تصویر مجنون در میان حیوانات وحشی (۹۶۵ق)؛ دستگیری ابوالمعالی.