عماد فقیه، علی (کرمان ح ۶۹۰ـ۷۷۳ق)
عِمادِ فقیه، علی (کرمان ح ۶۹۰ـ۷۷۳ق)
شاعر و صوفی ایرانی. ستایشگر ابوسعید ایلخانی و پادشاهان مظفری، به‌ویژه امیر مبارزالدین‌محمد و پسرش شاه‌شجاع، بود. شاعری عارف‌مسلک و اهل دل و خود صاحب خانقاه بود و در سرودن غزل، قصیده و مثنوی دستی توانا داشت. به گفتۀ خودش در شعر، به‌ویژه غزل، از سعدی پیروی می‌کرد. حافظ بسیاری از اشعار او را استقبال کرده است. از آثارش: دیوان شعر (۱۳۴۸ش)؛ مثنوی صحبت‌نامه که به نام رشید‌الدین فضل‌الله است؛ محبت‌نامه که در ۷۲۲ق تألیف کرده و بیشتر به‌صورت مناظره است؛ مثنوی ده‌نامه که نامه‌هایی به شاه‌شجاع و شماری از مشایخ است؛ منظومۀ عرفانی و اخلاقی صفانامه/ مونس‌الابرار که در ۷۶۶ق و به نام شاه‌شجاع سروده است؛ طریقت‌نامه که به نام امیر مظفرالدین محمد است؛ کتاب‌المعارف.