عمرو بن عدی لخمی
عَمرو بنِ عُدَیِ لَخْمی (قرن ۳م)
امیرِ حیره. فرزند نصر بن ربیعۀ لخمی بود. پس از کشته‌‌شدن دایی‌اش، جزیمة‌الابرش، به فرمانروایی رسید و حیره را تختگاه خود برگزید. وی زباء را، که همسر دایی‌اش و کشندۀ او بود، به‌قتل رساند و بیش از ۵۰ سال فرمانروایی کرد. عمرو پایه‌‌گذار واقعی دودمان لخمی در جنوب عراق است. این خاندان در تاریخ به آل نصر و بنی مُنذر/مناذره (به‌واسطۀ کثرت نام منذر در میان پادشاهان این دودمان) آوازه دارند. اینان دست‌‌نشاندۀ دولت ساسانی بودند و آخرینِ آن‌ها را که لقمان نام داشت به فرمان خسرو دوم ساسانی زیر پاهای فیل افکندند.