اشلیمر، یوهان (۱۸۱۹-۱۸۸۱م)

اِشلیمِر، یوهان (قرن ۱۳ق)(Schleimmer, Johann)

یوهان اشلیمر Johann Schleimmer
محل زندگی	هلند- ایران
ملیت	هلندی
شغل و تخصص اصلی	پزشک
دوره	قرن ۱۳ق
آثار	فرهنگ پزشکی فرانسه- فارسی (۱۳۴۹ش- دانشگاه تهران)
گروه مقاله	پزشکی

پزشک هلندی مقیم ایران، معروف به دکتر اشلیمر هلندی (حکیم شِلیمر فِلَمَنْگی). در ۱۸۵۱ پس از دو سال اقامت در حلب، از راه بغداد وارد ایران شد. وی برخلاف سایر معلمین دارالفنون، خودش به ایران آمده است و پس از چند سال سکونت و طبابت آزاد در ایران، به شهرت رسید و همین شهرت سبب شد که او را پس از دکتر پولاک برای معلمی دارالفنون استخدام نمایند. در طی چند سال اقامت در ایران، به نقاط مختلفی ازجمله بلوچستان و بندرعباس سفر کرد و درباره بیماری‌های پیوک، سالک، جذام و آبله مطالعه نمود و در طی این مدت با طب ایرانی و عقاید و زبان فارسی به‌خوبی آشنا شد. وی در ۱۲۶۷ق گوسالۀ دوسری را در رشت تشریح کرد. در علم بلورسازی نیز تبحّر داشت. مهم‌ترین اثر طبی وی فرهنگ پزشکی فرانسه ـ فارسی اوست که در واقع نوعی دایرة‌المعارف طبی محسوب می‌شود. اصل تألیف این کتاب در ۱۸۷۴ است و آخرین‌بار در ۱۳۴۹ش توسط دانشگاه تهران به‌چاپ رسیده است. از دیگر آثار وی می‌توان به کتاب‌های شیمی حیوانی به‌نام سِرّالحکمة و امراض پوست به نام زینت‌الابدان و نیز یک کتاب فارماکو دینامیکی و یک کتاب مفردات پزشکی اشاره نمود. اشلیمر در ۱۸۸۰ درگذشت و محل دفن او را گورستان پروتستان‌های اکبرآباد نوشته‌اند.