اصفهبد
اِصْفَهبَد
(معرّب اسپهبد، به‌معنی حافظ و سردار سپاه) مسعودی در التنبیه و الاشراف منصب‌های ایرانیان عصر ساسانی را به پنج طبقه تقسیم می‌کند که در طبقۀ سوم اسپهبد یا امیرالامرا قرار داشت، و پس از مؤبدان و وزیران بود. اسپهبد که در اواخر دورۀ ساسانی فرمانروایان ایالات بزرگ را نیز بدین نام می‌شناختند، در دورۀ اسلامی هم لقب عمومی فرمانروایان طبرستان، آل قارن و آل باوند بوده است.