الئایی گرایی
اِلِئایی‌گرایی (Eleatic School)
مکتب فلسفیِ پیش از سقراطِ[۱] پارمنیدس[۲] و مریدش زنون[۳] که در اوایل قرن ۵پ‌م در الئا[۴]، مستعمرۀ یونان در جنوب ایتالیا، می‌زیستند. الئایی‌گرایی واقعیت را واحد و لایتغیر می‌دانست و تجربۀ حسی را موهوم می‌پنداشت. ملیسوس ساموسی[۵] اندیشۀ الئایی را گسترش داد. کسنوفانس کولوفونی[۶] را نیز گاه از الئاییان شمرده‌اند. در مآخذ اسلامی مکتب ایلیایی خوانده شده است.