امریکایی سازی
امریکایی‌سازی (Americanization)
اقداماتی که صورت می‌گیرد تا اشخاص خارجی مقیم امریکا با نظام شهروندی این کشور عجین شوند. هدف از این اقدامات، فهماندن اصول و قواعد زندگی امریکایی و ایجاد تعهد نسبت به آن‌ها در خارجیان است. پیش از آغاز جنگ جهانی اول در ۱۹۱۴، عموم مردم امریکا مطمئن بودند که ورود اشخاص خارجی توانایی و ثروت برای امریکا به‌ارمغان می‌آورد. استعارۀ «دیگ درهم جوش» برای امریکا دلالت بر قابلیت شگفت‌انگیز این دموکراسی عظیم داشت؛ جایی که مردمانِ نقاط گوناگون جهان در ترکیبی هماهنگ و تحسین‌برانگیز درمی‌آمیختند. پس از آغاز جنگ، واکنش امریکایی‌ها در برابر خصومت‌ورزی‌های اروپاییان سبب آگاهی عمیقی در میان امریکاییان نسبت به بیگانگان شد و این باور را به‌بار آورد که جذب خارجیان در جامعۀ امریکا باید با برنامه‌ریزی‌های حساب شده و هدفمند صورت گیرد. جنبش امریکایی‌سازی که در این شرایط مطرح شد، در وهلۀ نخست مشتمل بر تدارک برنامه‌های آموزشی در مدارس، انجمن‌های داوطلبانه، و برنامه‌های عمومی گوناگون بود. به این ترتیب، آموزش بیگانگان به کانون توجه در خدمات عمومی بدل شد، به‌ویژه پس از ورود امریکا در جنگ. آموزش‌هایی که در ابتدا از لازمه‌های جذب خارجیان به‌شمار می‌رفت عبارت بودند از آموزش زبان انگلیسی، تاریخ امریکا، و ساختار حکومتی این کشور. رفته‌رفته دامنۀ آموزش‌ها گسترش یافت و دوره‌های آموزشی چون کلاه‌دوزی، آشپزی، سازگاری اجتماعی و مراقبت از کودکان را نیز، به‌گونه‌ای منطبق با فرهنگ امریکایی، دربرگرفت. با گذشت زمان برخی که ایدۀ جذب و همسان‌سازی و انطباق خارجیان با الگوهایی ثابت را نامطلوب می‌دانستند، «تکثرگرایی فرهنگی» را برای تمدن امریکا مثمر ثمر دانستند. البته برخی دیگر همچنان معتقدند که این تکثر به‌تدریج، با شکل‌گیری نوعی شخصیت امریکایی که با برگرفتن خصایص فرهنگی پسندیدۀ ملیت‌های گوناگون غنی‌تر شده است، محو خواهد شد.