امشاسپند
اَمْشاسْپَند
(در اوستای متأخر: اَمِشَ اِسْپَنْتَه به‌معنای نامیرای مقدس یا فزاینده) عنوان شش تن از مِهین ایزدان یا مینویان مقرّب درگاه اهورامزدا در دین زردشتی. این مینویان، بهمن، اردیبهشت، شهریور، اسپندارمذ، خرداد و اَمرداد هستند که با اهورامزدا تشکیل هفت امشاسپند می‌دهند. امشاسپندان یاران اهورامزدا در ادارۀ جهان هستند و در بهشت بر تختی زرین می‌نشینند. اهورمزدا، که خود برترین امشاسپند است، در بالا سرِ امشاسپندان قرار می‌گیرد؛ سه امشاسپند مذّکر، یعنی بهمن، اردیبهشت و شهریور، در سمت راست و سه امشاسپند مؤنث، یعنی اسپندارمذ، خرداد و امرداد، در سمت چپ اهورامزدا هستند. سروش که گاه هفتمین امشاسپند محسوب می‌‌شود، در پیش روی می‌ایستد.