امرت، قانون

اِمِرت، قانون (Emmert's law)

در روان‌شناسی، قانونی که طبق آن اندازۀ درک‌شدۀ ردّ تصویر متناسب با فاصلۀ سطحی است که روی آن نمایانده می‌شود. وجه‌ تسمیۀ این قانون نام امیل اِمِرت (۱۸۴۴ـ۱۹۱۱) است، که در ۱۸۸۱ این اصل را کشف کرد. قانون امرت بر تصویر ذهنی روشن (تصویر ذهنی‌ای که پس از ردّ درک تا لحظاتی باقی‌می‌ماند) نیز انطباق‌پذیر است. در دید بهنجار، اندازه و فاصله با ‌هم مرتبطند؛ هرچه شیء دورتر باشد، اندازۀ آن روی شبکیه کوچک‌تر خواهد بود، اما به‌سبب ساختکار جبرانی، مشهور به مقیاس‌بندی ثبات اندازه، بیشتر از آن‌که کوچک به‌‌نظر برسد، دورتر به‌نظر می‌رسد. در ردّ تصویر، اندازۀ تصویر در شبکیه بدون تغییر می‌ماند، اما همان ساختکار جبرانی عمل می‌کند و سبب می‌شود که ردّ تصویر، وقتی از فاصله‌ای دورتر دیده می‌شود، بزرگ‌تر به‌نظر آید.

 

---