انلیل

اِنْلیل (Enlil)

(یا: اِلّیل) در اساطیر بابلی و سومری، رئیس محکمۀ آسمانی و خدای طوفان و هوا و بعدها خشکی. در نتیجۀ آمیزش آن، خدای آسمان، و کی، الهۀ زمین، به‌وجود آمد و به اتفاق دو خدای دیگر، آنو و ائا، قدیمی‌ترین و مقتدرترین مثلث خدایان را تشکیل داد. بزرگ‌ترین سلاحش سیل بود. بر طبق نوشتۀ یک ستون سنگی در اور، انهدام شهر بر اثر طوفان کار او بود. پرستشگاه اصلی انلیل در نیپور (نیفر یا نوفار فعلی) بود که تا ظهور مسیحیت پابرجا بود. در دورۀ متأخّر نجوم بابلی، راه انلیل را همان صورت فلکی «دب اکبر» می‌دانستند.

 

---