اهل صفه
اَهلِ صُفّه
(یا: اصحاب صُفَّه) شماری از یاران پیامبر اکرم(ص) و مهاجران غریب و پارسایان و فقیران که در صفه (سکوی) مسجد رسول اکرم (ص)، در قبا نزدیک مدینه، مسکن داشتند. شمار اینان، که همه در فقر با هم مشترک بودند، متفاوت بود، و به‌حسب ایّام، رو به کاستی و فزونی می‌نهاد؛ امّا میانگین شمار اینان را ۷۰ نفر دانسته‌اند. هر یک از اصحاب صفه، در عین فقر، دیگری را، در صرف غذا یا پوشیدن لباسی که تهیّه می‌شد، بر خود مقدّم می‌داشت. این اوصاف، و نیز عبادات و تلاوت‌های دائمی اینان، باعث شد تا گروهی اصحاب صفه را نخستین صوفیانِ جهان اسلام بدانند، و حتّی گاه به غلط اشتقاق لفظ صوفی را از همین کلمۀ صُفَّه به‌حساب آورند.