باریابی

باریابی
از مهم‌ترین و پایدارترین مراسم درباری رایج در ایران. در آغاز، برخی تشریفات آن برگرفته از مراسم درباری مصر و آشور بود و بعدها خود، سرمشق مراسم امپراتوری روم و اروپای قرون وسطا و دستگاه خلافت و دربار شاهان هند شد. در ایران باستان بار شاهی بخشی مهم از نظام حکومتی بود. از این‌رو، آموزش آداب و اصول مراسم باردادن، بخشی از برنامه تربیتی شاهزادگان بود. بار شاهی بر دو گونه صورت می‌گرفت: بار خاص که باریابی رجال و امیران کشور و سفیران کشورهای دیگر و یا مجلس بررسی مسایل حکومتی بود، و بار عام که مراسم باریابی مردم به حضور شاه و طرح شکایات آنان از مأموران ظالم و متخلف و درخواست جبران حقوق پامال‌شدۀ آنان بود. پادشاهی که فراخ‌بار بود، یعنی بسیار بار عام می‌داد، فرمانروایی عادل و آن‌که تنگ‌بار بود، یعنی به‌ندرت بار عام می‌داد، بیدادگر به‌شمار می‌رفت. مراسم باریابی تا این قرن همچنان در ایران برپا می‌شده است.