باباشاه اصفهانی
باباشاه اصفهانی ( ـ بغداد ۱۰۱۲ق)
خوشنویس و ادیب ایرانی. در کتابت دستی قوی داشت، کمتر به قطعه‌نویسی می‌پرداخت و بیش از دَه کتاب بیشتر از آثار جامی و قطعه به قلم کتابت نگاشته است (۹۷۷ و ۹۹۴ق). شاگرد سید احمد مشهدی بود و در ۹۹۶ق سفری به عراق کرد که همان‌جا درگذشت. در نامۀ دانشوران ناصری، باباشاه را نویسندۀ آداب‌المشق دانسته‌اند. در این کتاب باباشاه به قواعد دوازده‌گانه اشاره می‌کند: قوّت، ضعف، سطح، دور، صعود، نزول، نسبت، ترکیب، کرسی، اصول، صفا، و شأن. از این رساله که پیش‌تر به‌نام میرعماد، در دورۀ قاجار، چاپ شد، اکنون نسخه‌ای در کتابخانۀ دانشگاه پنجاب پاکستان به‌دست آمده است، که در پایان آن رقمِ «کاتبه، مصنفه، باباشاه اصفهانی» خورده است و در ۱۹۵۰م، بدون ذکر نام میرعماد، به‌چاپ رسیده است.