باهلی، ابونصر احمد ( ـ۲۳۱ق)

باهِلی، ابونصر احمد ( ـ۲۳۱ق)

ادیب، نحوی، لغوی و نویسندۀ عرب. نزد اصمعی تلّمذ کرد و سپس به روایت و شرح آثار او همت گماشت. او از آراء مکتب بصره متابعت می‌کرد. باهلی بنابه دعوت خصیب بن سلم (ح ۲۲۰ق) به اصفهان عزیمت کرد و آثار اصمعی و گزیده‌هایی از اشعار جاهلی و اسلامی را در آن‌جا بازخواند. برخی از آثار وی عبارت‌اند از الابل؛ الطیر (در ۳ جلد)؛ شرح دیوان ذی‌الرمه؛ ادبیات‌المعانی؛ الاجناس (در ۲ جلد).