بنی معین

بَنی‌‌مَعین

طایفۀ عرب عدنانی ایران، از قبایل حَرب. احتمالاً در قرن ۱۱ق از نجد عربستان به بندر عسلویه آمده‌اند. جمعیت این مردم در آن هنگام بالغ بر ۸هزار نفر، مرکب از سه تیرۀ بزرگ به نام‌های حوازم، احامده و حناحنه، بود. حکومت عسلویه و بعدها حکومت بنادر کنگ و لنگه با مشایخ بنی‌معین بود. پس از ورود طایفۀ جواسم/ قواسم به آن نواحی، مشایخ بنی‌معین با طایفۀ خود به قشم مهاجرت کردند و ادارۀ آن را به‌دست گرفتند و در عصر کریم‌خان زند، بندر مس در عمان و جزیرۀ هرمز را به قلمرو خود افزودند. زکی‌خان زند در ۱۱۸۰ق، اسیر شیخ عبدالله بنی‌معین، حاکم قشم و هرمز، شد و، پس از رهایی شیخ محمد سوم از اقامت اجباری در شیراز، از زندان خلاص شد. مسجد جامع بندر کنگ و مسجد جامع جزیرۀ قشم و مسجد بن جابر بندرعباس، ساختۀ مشایخ بنی‌معین است.