بغ
بَغْ
(در اوستا: بَکَ و بَغَ، به‌معنای بهره، بخش، خداوند، سرور) در سنگ‌نبشته‌های شاهان هخامنشی نام عمومی خدایان ایران باستان پیش از ظهور زردشت. اهورامزدا، بغِ بزرگ خوانده شده است. نام‌های فقفور (بغپور = پسر خدا) و بیدخت (بَغَدخت = دختر خدا) از این نام گرفته شده‌اند و احتمال گرفته‌شدن بَگ و بِیک ترکی، از این نام بسیار است. سومین نسک اوستا بَغان‌نسک خوانده شده است.