تشتر یشت
تِشْتَر یَشْت
هشتمین یشت و یکی از یشت‌های بزرگ اوستا، مختص ستارۀ تِشْتَر، ایزد باران (به احتمال بسیار همان شِعرای یمانی). در این یشت که دارای شانزده کرده (بخش) و ۶۲ بند است، از جدال تِشْتَر با اپوش، دیو خشکسالی، و پیروزی این ایزد بر او و پی‌آمدهای آن سخن رفته است. تِشْتَر در ده شب نخست این جدال، به شکل جوان ۱۵ساله‌ای نیرومند و در ده شب دوم به شکل گاو نری زرین‌شاخ و در ده شب سوم به شکل اسب سپید زیبای زرین‌گوش زرین‌لگام و حریف او به شکل اسب کل گری ظاهر می‌شود و در دریای فراخکرد به نبرد می‌پردازند و با پیروزی تیشتر، باران و تگرگ بر هفت کشور زمین می‌بارد. در بندهای پایانی یشت ضمن ستایش و توصیف تیشتر توصیه شده است که برای در امان ماندن از قحط‌سالی، سپاه دشمن، بیماری و نظایر این‌ها، مردمان این ایزد را، آن‌گونه که شایستۀ اوست، بستایند. پورداود این یشت را به فارسی ترجمه کرده است (تهران، ۱۳۴۷).